گفتم : خدای من دقایقی در زندگیم بود که هوس میکردم سر سنگینم را که پر بود

از دغدغه دیروز و هراس فردا ، برشانه های صبورت بگذارم .

آرام برایت بگویم و بگریم در آن دقایق شانه هایت کجا بود ؟

گفت : ای عزیزترین

تو نه تنها در آن لحظات دلتنگی ، که در تمام لحظات بودنت بر من تکیه کرده بودی

و من آنی خود را از تو دریغ نکردم که تو اینگونه ای

من همچون عاشقی که به معشوق خود مینگرد ،

با تمام شوق تمام لحظات بودنت را به نظاره نشسته بودم

گفتم : پس چرا راضی شدی من برای آنهمه دلتنگی اینگونه زار بگریم ؟

گفت : ای عزیزترین

اشک تنها قطره ای است که قبل از فرود عروج میکند ،

اشکهایت به من رسید و من آن را یکی یکی بر زنگارهای روحت ریختم

تا باز هم از جنس نور باشی و ازحوالی آسمان

چرا که تنها اینگونه است که میتوان تا همیشه شاد بود .

گفتم : آخر آن چه سنگ بزرگی بود که بر سر راهم گذشته بودی ؟

گفت : بارها صدایت کردم .

آرام گفتمت از این راه نرو که بجایی نمی رسی ،

تو هرگز نشنیدی و آن سنگ بزرگ فریادم بود که ای عزیزترین

از این راه نرو که به نا کجا آباد هم نمیرسی .

گفتم : پس چرا آنهمه درد در دلم انباشتی ؟

گفت : روزیت دادم تا صدایم کنی ، چیزی نگفتی .

پناهت دادم تا صدایم کنی ، چیزی نگفتی .

بارها گل برایت فرستادم گلهای زیبا ، ازهمه رنگ ، کلامی نگفتی .

بهترین هدایا را به تو دادم نفهمیدی .

میخواستم برایم بگویی اخر تو بنده ام بودی و چاره‌ای نبود جز نذول درد

که تو تنها اینگونه شد که صدایم کردی .

گفتم : پس چرا همان بار اول که صدایت کردم درد را از دلم نراندی ؟

گفت : اول بار که گفتی خدا ،

آنچنان به شوق آمدم که حیفم آمد دگر بار خدای زیبایت را نشنوم ،

تو باز گفتی خدا ، و من مشتاق‌تر برای شنیدن خدایی دیگر .

من اگر می‌دانستم تو بعد از علاج درد هم بر خدا گفتن اصرار می‌کنی ،

همان بار اول شفایت می‌دادم .

گفتم : ای مهربان ترین ، دوستت دارم .

گفت : ای عزیزترین ، من دوست تر دارمت .

یک شنبه 4 تير 1391برچسب:مطالب احساسی,درد دل با خدا,| 16:57 |MaRyAm| |